4 Dagen treinen, oftewel: het treinleven. We wisten totaal niet wat we er van konden verwachten maar… Het is zeker aan te raden! Waar ik (Femke) in Nederland de trein regelmatig vervloek, vond ik het hier fantastisch! Maandag 14 september kwamen we netjes op tijd op het juiste station in Moskou aan (wederom hebben wij met backpack en al de metro getrotseerd). Na 2 uur heerlijk in het zonnetje te hebben gewacht en inkopen te hebben gedaan, was het moment daar en mochten we eindelijk instappen! Overigens dachten wij dat we met 125 cl vodka wel een heel end (zo ongeveer 4000 km) konden komen, dit bleek een grote vergissing, hierover later meer.

Onze coupé bestond uit twee banken tegenover elkaar met boven iedere bank een bed. Van de bank kon je ’s avonds een bed maken door er een soort tuinkussen op te leggen. De poetsnik (provodnitsa vonden we nogal moeilijk te onthouden en uit te spreken en omdat ze de hele dag aan het poetsen is in de trein noemde we haar poetsnik) voorzag ons van schone lakens en een handdoekje, onze treinreis kon beginnen! Er zaten niet veel toeristen in onze trein maar al snel kwamen we er achter dat in de coupé naast ons een Nederlands stel zat, Thomas en Merel en een ander Nederlands meisje, Tanja. Met het Nederlandse stel klikte het meteen en dit was dan ook de belangrijkste reden dat de 125 cl vodka na ongeveer 100 km al op was. In ons treinstel bevonden zich, naast nog een stuk of 10 coupé’s, aan iedere zijde een wc (vergelijkbaar met een NS wc) en een ketel waar je kokend water uit kan tappen om bijvoorbeeld thee, noodles of soep mee te maken. Daarnaast hing er een overzicht van alle stops die we zouden maken met daarbij de duur van de stop en het aantal kilometers. Een stop kan tussen de 1 en 54 minuten duren. Ongeveer 3 keer per dag stopte de trein wat langer zodat je eruit kon en proviand kon inslaan. Na de tweede lange stop besloten Thomas en Bart een gokje te wagen door het station af te gaan in de hoop vodka te scoren. Zo kwamen we erachter dat er misschien niet voor de toonbank, maar zeker wel achter de toonbank vodka te koop was in de winkeltjes. Zoals je begrijpt zijn er daarna de nodige geslaagde pogingen gedaan om vodka in te slaan. Als je je afvraagt waarom dit een risico was, de trein wacht op niemand, er klinkt geen fluitsignaal voor hij vertrekt en als je de trein mist ben je fucked. Tijdens iedere stop staan er Russische vrouwtjes die je met vragende ogen aankijken in de hoop dat je iets van ze koopt. Hun koopwaar verschilt van aardappelen tot knuffels en van bontmutsen tot gedroogde vis. Echt opdringerig zijn ze echter niet, dat past ook totaal niet bij de Russische cultuur, maar vriendelijk kun je ze ook niet echt noemen.

In de trein hebben we vele spelletjes gespeeld, waaronder monopolie, triviant, rummikub en diverse kaartspellen. Daarnaast hebben we filmpjes gekeken, muziek geluisterd, gelezen, gekletst en vooral veel geslapen. Ons eten bestond uit een soort met vlees gevulde oliebollen, onze zelfgemaakte noodles, pepernoten, appels en bananen, knakworsten en bouillon. Uiteraard werd dit alles gedeeld met onze Nederlandse buurtjes waardoor wij van hen ook stukjes rookworst kregen

Na 4 nachten, 84 uur, 5 tijdzones, 5139 kilometer,12 pakjes noodles, vele flessen vodka en 4 poetsbeurten van de coupé door de poetsnik, kwamen we op vrijdag 18 september aan in Irkoetsk. De mannen (Mark, Thomas en Bart) zijn met een taxi de treinkaartjes voor de volgende treinreis op gaan halen terwijl de vrouwen (Evelien, Merel en Femke) de spullen bewaakten op het station. Merel en Thomas maken voor een groot deel dezelfde reis als wij en hebben deze ook via Treinreiswinkel geboekt. Wel vertrekken zij een dag eerder (vandaag) naar Mongolië en zullen ze daar 16 in plaats van 8 dagen verblijven. Toen de mannen terug waren van dit bijzondere avontuur, blijkbaar bevindt zich het kantoor van de Treinreiswinkel in een flatgebouw ergens midden in Irkoetsk, hebben we een taxibusje geregeld en vertrokken wij met z’n zessen naar Listvyanka (zie foto), ongeveer 70 kilometer rijden.

Listvyanka is het eerste dorpje dat je tegenkomt als je vanaf Irkoetsk naar het Bailkalmeer rijdt. Het wordt ook wel de Bailkalriviera genoemd. Het is een toeristische plek waar de meeste reizigers verblijven als ze het Bailkalmeer bezoeken. Vergis je niet, dit wil niet zeggen dat het hier barst van de toeristen. Als we er 20 hebben gezien is het veel. In Listvyanka verblijven we in een eco vriendelijk hostel achteraan een zijweg van de hoofdstraat. Het uitzicht is hier prachtig en de omgeving is heel rustgevend. Helaas is hier geen wifi waardoor we weinig contact kunnen houden met het thuisfront. Er zijn hier een paar restaurantjes waarvan ons favoriete restaurant zich aan het begin van onze zijweg bevindt. Hier hebben ze wifi dus zodra we binnenkomen worden de telefoons te voorschijn gehaald en wordt het thuisfront uitgebreid bericht van het wel en wee in Siberië. Gister zijn we met Thomas en Merel naar een uitzichtpunt gelopen, zo’n 1,5 uur lopen vanaf ons hostel waarbij je het laatste stuk behoorlijk stijl omhoog loopt en een soort skilift neemt naar het topje. Hier hebben we van het uitzicht genoten hoewel het gister helaas behoorlijk bewolkt was in tegenstelling tot vandaag en de dag van aankomst. Vandaag hebben Thomas, Merel, Bart, Mark en ik het Bailkalmeer getrotseerd. Evelien bleef aan wal onder het mom van: “iemand moet de foto’s maken”. Ik had gelezen dat je 7 jaar langer leeft als je kopje onder gaat in het Bailkalmeer en hoewel het hier overdag een graad of 12 is en de temperatuur van het water ongeveer 5 graden is, wilden wij deze kans niet aan ons voorbij laten gaan (zie foto’s voor het bewijs). De hostes van ons hostel adviseerde ons wel om een slokje vodka te nemen voor je het water in gaat en zodra je eruit komt, wat wij uiteraard braaf op hebben gevolgd (we zijn ondertussen gek op vodka maar dat zullen jullie waarschijnlijk al door hebben). Na dit koude avontuur hebben we de Banya van ons hostel opgezocht. Dit is een Russische sauna met een zeer lage luchtvochtigheid zodat je een zeer hoge temperatuur kan verdragen. In de sauna hebben we elkaar een massage gegeven door elkaar te slaan met een soort natte tak (venik), dit zou de bloedsomloop stimuleren. Het leek een ritueel gebeuren daar met z’n vijven in zo’n klein heet hokje elkaar slaand met een tak maar het was de moeite waard. Als herboren zitten we nu te chillen in het hostel (uiteraard kunnen we dit verhaal pas posten als we weer in ons favoriete restaurantje zijn waar we voor de derde keer Omul gaan eten).

Omul is een aan zalm verwante vis die alleen in het Bailkalmeer zwemt en je alleen in de omgeving van het bailkalmeer kan eten. We vonden deze vis verrassend lekker en eten hier daarom alleen maar Omul, op alle mogelijke manieren bereid (Mark heeft gister de Beef Stroganof geprobeerd maar is snel weer overgestapt op de Omul aangezien dit geen succesvolle verandering bleek).

Na 4 dagen treinen en 3 dagen Listvyanka zijn we nu echt onthaast. Morgenavond vertrekken we naar Ulaan Baatar. Een treinreis van 30 uur en 48 minuten waarin we 1113 kilometer zullen afleggen. We hebben eigenlijk al wel weer zin om te treinen. We zullen 8 dagen in Ulaan Baatar verblijven en van hieruit zal Evelien een gastblog schrijven.

Iedereen wederom bedankt voor de leuke berichtjes!

Groetjes Bart, Evelien, Mark en Femke