Ook ik, Bart, mag een duit in het zakje doen en een reisverslag maken van de afgelopen 6 dagen!

Het avontuur begon dinsdagochtend toen Femke en ik samen vanuit Beijing de trein pakte richting Xi'an. Dit met een tussenstop in Pingyao. We hadden om 5.30 de wekker gezet want de trein vertrok al om 7.30. Met onze volle bepakking gingen we weer het drukbezette metro stelsel van Beijing in naar Beijing station West. Aangezien het nog steeds Golden Week was, was het wederom een drukte van belang daar. Op het station was onze eerste missie de treintickets scoren voor alle verdere treinreizen in China. Na wat op en neer geloop op zoek naar een bemande ticket office, geprobeerd met Russisch geld te betalen (kom ik op terug) en wat onverstaanbaar Chinese woorden te hebben aangehoord, hadden we de tickets gelukkig binnen. Op naar het volgende doel: ontbijt. Chinees eten is heerlijk, maar niet 's ochtends vroeg...dus bood de grote gele M aan de overkant van het station uitkomst. Hier kwam ik erachter dat Russisch en Chinees geld toch wel erg op elkaar lijkt. Ik dacht een briefje van 50 yuan (chinees geld) te geven maar na wederom wat onverstaanbare Chinese woorden te hebben aangehoord viel het kwartje bij mij en bleek het briefje 50 roebel (Russisch geld) te zijn (dom dom dom). Nadat we ons ontbijt hadden opgegeten in de wachtruimte van de trein was het tijd om te gaan boarden. De beveiliging op de treinstations hier in China doet me meer denken aan een vliegveld en ook de stoelen in de hogesnelheidstrein zijn al van te voren toegewezen. Met 250 km/u zouden we in ongeveer 4 uur op onze tussenstop aankomen: Pingyao!

Na een overhaaste uitstap op Pingyao (we hadden wat laat door dat we er al waren), werden we meteen door meneer de stationsagent van het perron gestuurd. Later bleek dit de standaard procedure te zijn, want het was niet toegestaan om op het perron te zijn als er andere treinen met 200+ km/u door het station heen razen.
Ondanks dat meneer de stationsagent ons niet heel aardig maande te vertrekken, besloot ik toch een poging te wagen om te vragen of er op dit station ergens een storage room was om onze backpacks tijdelijk op te slaan. Hij leek me te begrijpen en hij begeleide ons naar het stationswinkeltje in de stationshal en maakte ons duidelijk dat we daar moesten zijn. Het bleek dat de lokale winkelier wat bijkluste door tassen van reizigers in zijn opslagruimte op te slaan. Voor ons natuurlijk erg fijn!

Ook in Pingyao was het door de Golden Week weer flink druk. Pingyao is namelijk China's best bewaard gebleven oude ommuurde stad en daar zijn chinezen blijkbaar erg trots op. Met 30.000 inwoners een klein stadje wel te verstaan. Helaas wel erg geteisterd door veel smok. Na wat door de drukte en de kleine straatjes te hebben rondgelopen (en uiteraard weer meerdere keren op de foto te zijn geweest met Chinezen) besloten we even de rust op te zoeken van een restaurantje aanbevolen door de Lonely Planet. Hier konden we rustig ons vorige verhaal en foto's uploaden (ook hier hadden ze wifi) en het eten was hier ook weer heerlijk. Hierna deden we nog een poging om door de drukte wat van het stadje te bekijken en nadat we weer lekker hadden gegeten in een ander aanbevolen restaurant was het alweer tijd om terug te gaan naar het treinstation. Heen met de taxi kostte ons 30 yuan, dus dit wilde we op de terugweg weer betalen. We werden aan een taxi geholpen door 2 agenten, maar deze (niet officiële, zeg maar uit elkaar vallend koekblik) taxi vroeg 50 yuan. Na meerdere malen te zijn weggelopen en gezegd te hebben dat we maar 30 yuan wilde betalen besloot de taxi ons voor dat bedrag toch maar te brengen, met een gangetje van 30 km/u wel te verstaan want harder kon zijn bakkie niet. Eenmaal weer op het station bleek hoe strak georganiseerd China eigenlijk is. Ik zal uitleggen waarom ik dit zeg: uiteraard moesten we eerst weer langs de beveiliging en om precies 20 minuten voor vertrek kon het boarden beginnen. We vetrokken van spoor 2 dus iedereen moest in de tunnel onder het spoor netjes in een rij wachten. Nadat meneer de stationsagent een sein gaf mochten we het perron op en moesten we, uiteraard netjes op een rij, bij het nummer van de wagon gaan staan. Deze nummers waren op de grond geschilderd met een dikke gele lijn ervoor. Nu is mijn chinees niet bijster goed, maar meneer de stationsagent wist erin te slagen erg duidelijk te maken dat niemand deze lijn mocht passeren totdat de trein helemaal stil stond. Toen de trein aankwam, kwam helaas ook een van de vervelendste eigenschappen van Chinezen naar boven: (voor)dringen. Nog voor de trein helemaal stilstond rende ze allemaal naar de deur en wilde ze als eerste de trein in. De oplettende lezer zal nu denken: dat is toch super dom, want je stoelen zijn al van te voren toegewezen? Klopt helemaal, maar blijkbaar zit dat (voor)dringen er zo ingebakken dat ze dat altijd doen!

Na nog 2,5 uur in de trein kwamen we dan eindelijk aan op station Xi'an North, zo'n 10 km ten noorden van het ommuurde stadscentrum waar wij ons hostel hadden geboekt. Als echte metro professionals wisten we binnen no time de goede metro te pakken en na 20 minuten stonden we dan ook op de plaats van bestemming: hartje centrum! Nog even zoeken en ons hostel was binnen 10 minuten gevonden. Hier troffen we een heerlijk groot bed en een regendouche aan: onze dag kon niet meer kapot!
We besloten direct te gaan slapen, want de volgende dag stond het Terracotta Leger op het programma! In 1974 is dit immense leger (duizenden soldaten en paarden op ware grootte) van klei per toeval ontdekt door boeren die een put wilde graven. Ondertussen is dit leger uitgegroeid tot een van de beroemdste archeologische bezienswaardigheden ter wereld. Vanuit Xi'an rijden er standaard vele bussen richting deze plek en we besloten deze dus gewoon te pakken ipv veel te veel te betalen aan een tour georganiseerd door een hostel. Dit ging perfect en ook het leger was erg mooi om te zien. Deze duizenden soldaten en paarden blijken ook nog eens allemaal een andere gezichtsuitdrukking te hebben; erg bijzonder hoe ze dit zo hebben kunnen maken. Zoals bij alle bezienswaardigheden in China worden ook hier volop souvenirs verkocht en we besloten na wat afdingen 5 terracotta Warriors mee naar Nederland te nemen.
De volgende dag was national park Huashan aan de beurt om te bezoeken. Ook hier wilde we naartoe met de bus die zou vertrekken voor het station in Xi'an. Het duurde niet lang of we werden aangesproken door een Chinees vrouwtje met: Huashan?? We liepen mee en na een buskaartje te hebben gekocht moesten we even wachten voor de bus zou vertrekken. Ondertussen zagen we alleen maar Chinese toeristen toestromen met daartussen 1 Europeaan. Al snel raakte we aan de praat en bleek het een Engelsman, Mark. We besloten samen het park te gaan bekijken. Huashan ligt zo'n 150 km van Xi'an en dit zou ongeveer 3 uur duren met de bus. Onderweg bleek dat de gids in de bus een lunch had geregeld in een dorpje (die wij niet wilde, maar waar we wel op moesten wachten) waardoor we uiteindelijk na 4 uur rijden (en wachten) aankwamen bij het park. Huashan bestaat uit 5 bergtoppen waarvan de hoogste zo'n 2100 meter hoog is. Langs en over deze toppen ligt een pad en wij wilde graag de gehele ronde lopen en ondertussen ook nog "het planken pad" lopen. Dit pad is gemaakt van hout en hangt aan de zijkant van een berg met een afgrond van zo'n 2 km eronder. We konden de gehele ronde in zo'n 4 uur lopen nadat we eerst naar de noord top waren gebracht door een kabelbaan. Deze kabelbaan deed bij ons het wintersport gevoel weer helemaal opleven. Het uitzicht toen we boven kwamen was in een woord prachtig! Het weer was nog goed en we konden dus erg om ons heen kijken. Na ongeveer anderhalf uur lopen bereikte we de middelste top en vanuit hier kon je een rondje lopen langs de west, zuid en oost toppen. Deze pittige tocht werd nog wat zwaarder doordat het weer helaas slechter werd. We liepen in de wolken en er viel zelfs af en toe wat regen. Toen we op de zuid top aankwamen en het plankenpad wilde gaan lopen was het zicht nihil en het bleek ook nog eens extreem druk te zijn waardoor we onze laatste bus terug naar Xi'an zouden missen. Helaas moesten we dus besluiten deze over te slaan (bedankt gids voor die domme lunch)!
We finishte de rest van de tocht in inderdaad 4 uur en na het kabelbaanritje waren we weer terug bij de bus. In Xi'an besloten we samen met mark nog wat te gaan eten. Het was ondertussen al laat en na wat zoeken vonden we een restaurantje waarin een erg hulpvaardige serveerster met ons door het menu heen liep. Hier sloten we de dag af met chinees eten en een biertje en bedankte mark voor zijn leuke gezelschap. Al met al een top dag met prachtige uitzichten dus!
De laatste dag in Xi'an besloten we rustig aan te doen, want 's avonds stond de vlucht naar het volgende national park op het programma: Zhangjiajie. Femke besloot nog even een voet massage te scoren in Xi'an waarna we met een busje richting vliegveld vertrokken!

Na een korte vlucht van 1 uur arriveerde we op het vliegveld van Zhangjiajie. We hadden van te voren met het hostel al afgesproken dat ze ons zouden ophalen van het vliegveld omdat we pas laat (23.15) zouden landen. Toen we de trap afkwamen naar de bagage band toe, zagen we al meteen een Chinees in een net pak naar ons zwaaien. Hij dacht natuurlijk: kan niet missen dat dit mijn gasten zijn aangezien ze de enige niet Chinezen zijn in dit vliegtuig en op mijn bordje staat "van Zoest". Na een uur rijden richting the middle of nowhere, arriveerde we bij ons hostel en werd de eigenaresse uit haar bed geschreeuwd om de deur te openen en ons te woord te staan!
De volgende ochtend stonden we op tijd op om te gaan ontbijten en uiteraard het park te gaan bezoeken. In de meeste hostels tot nu toe kon je wel iets van een westers ontbijt krijgen, maar hier bleek noodle soep toch echt het enige ontbijt! Na dit ontbijt kregen we een uitleg van de eigenaresse over de best te volgen route in het park en vertrokken we richting ingang (2 minuten lopen, ideaal)!
Zhangjiajie is een national park bestaande uit 264 km2 subtropisch bos met 243 toppen van Quartz en zandsteen met 4 verschillende ingangen! Dit park staat bekend om de vermeende connectie met de film Avatar. James Cameron (regisseur van avatar) heeft het nooit officieel bekend gemaakt, maar de Chinezen weerhouden zich er niet van om dit wel te adverteren. Ik geef de Chinezen niet graag gelijk, maar ik moet toegeven dat de bergen in Avatar wel erg lijken op deze prachtige omgeving!
Op dag 1 hebben we vooral de routes gevolgd die hoog door en langs de bergtoppen liepen en op dag 2 zijn we van bovenaf afgedaald langs de rivier helemaal terug naar onze ingang!
Het is erg moeilijk om dit park in woorden te omschrijven, maar een paar steekwoorden zouden dan toch wel moeten zijn: mooi, immens, prachtig, uniek!! Kijk vooral zelf de foto's want die zeggen meer dan deze 4 woorden!

Om af te sluiten wil ik nog graag melden dat we onze route een beetje hebben aangepast. Door de aardbeving van dit jaar in Nepal bleek het niet mogelijk voor ons om vanuit Tibet naar Nepal te reizen en hebben we moeten besluiten om Tibet over te slaan. We zullen onze reis vervolgen als volgt: Chengdu, Guilin, Hongkong, Nepal, Thailand!

Heel erg bedankt wederom voor alle leuke reacties en tot het volgende verslag!

Groeten Femke en Bart