We zijn sinds maandag in Chengdu en vertrekken vandaag middels een treinreis van 25 uur naar Yangshuo, tijd voor een update dus.

Maandag kwamen we per vliegtuig vanaf Zhangjiajie aan in Chengdu. Op het vliegveld staan de shuttlebusjes naar verschillende richtingen je al op te wachten. We zijn n aantal keer gevraagd of we niet toch een taxi wilde, maar we waren vast besloten en zaten dan ook redelijk snel in het centrum. Van daaruit 2 haltes met de metro voor we bij ons hostel waren. We hebben wederom een eigen kamer met eigen badkamer, dat bevalt erg goed! We zijn gelijk de stad gaan verkennen. Oorspronkelijk was het plan vanuit Chengdu met een bus naar Jiuzhaigou te gaan. Dit is een natuurpark dat ten noorden ligt van Chengdu. Het schijnt erg mooi te zijn maar het zou beteken dat we 8 tot 10 uur heen en 8 tot 10 uur terug in de bus zouden zitten en we de rest van onze tijd in Chengdu wederom aan het racen zouden zijn om alles te bezoeken. We besloten dit natuurschoon daarom te skippen en naast wat sightseeing, Chengdu te gebruiken om een beetje bij te komen.

Chengdu is een van de grote steden van China met maar liefst 15 miljoen inwoners. Het ligt in het zuiden van China in de provincie Sichuan. Chengdu is plat, het weer is grijs en het verkeer is een drama. Toch komen hier veel toeristen naar toe en gaan ze net als wij, tevreden weer weg. Dit heeft waarschijnlijk vooral te maken met de relaxte sfeer die er hangt en de ontelbare lekkere eettentjes. Net zoals in de rest van China viel het ons op dat de straten erg schoon en goed onderhouden zijn. De beplanting naast de weg wordt iedere dag water gegeven en ook hier is het metronetwerk prima geregeld. De Chinezen daarentegen doen precies waar ze zin in hebben. Ze rijden door rood, scheuren met hun elektrische scooter zonder licht over de stoep en duwen je opzij als zij dat nodig vinden. Daarnaast zijn ze ook hier vies, ze roggelen, spugen en boeren niet alleen, ze doen hun behoefte het liefst met de deur open (als er al een deur is want de meeste openbare toiletten hebben gewoon geen deur). Kleine kinderen hebben geen luiers aan maar broekjes waarin het middelste deel eruit is geknipt zodat ze hun behoefte op straat kunnen doen, of indien gewenst boven een container gehouden kunnen worden (sorry hier geen foto's van). Gelukkig wennen we aan de Chinezen.

Naast ronddwalen door de stad, winkelcentra bewonderen en veel lekker te hebben gegeten, zijn we op zoek gegaan naar "ons geld". Dat werd een beetje de leidraad van onze tijd in Chengdu maar gelukkig hadden we daar ook de tijd voor. Wat bedoel ik met "ons geld"? Zoals Bart in het vorige verhaal aangaf hebben we onze trip naar Tibet gecancelled. We hadden alleen al wel n aanbetaling gedaan van 2000 yuan (een kleine €300) via Western Union. Dit zou geen probleem hoeven zijn want volgens het hostel waar we de trip hadden geboekt konden we dat geld gewoon weer ophalen bij Western Union. Aangekomen bij Western Union, het verhaal aan een redelijk Engels sprekende bankmedewerkster te hebben uitgelegd en alle nodige formulieren te hebben ingevuld, werd ons medegedeeld dat dit helemaal niet kon. Het hostel moest het geld zelf ophalen, een andere manier was absoluut niet mogelijk. Dit benadrukt maar weer de efficiëntie van de Chinezen, we waren inmiddels al ruim een half uur binnen bij de bank en hadden het verhaal al in de eerste 5 minuten uitgelegd. Laten we het gooien op de taalbarrière.

Voor woensdag hadden we een tour naar het Giant Panda Breeding Research Base geboekt via het hostel waar we de Tibettour bij hadden geboekt (we verblijven in een ander hostel omdat ze in dit hostel geen privé badkamers hebben). We besloten daarom woensdag met die lui te gaan praten over het ophalen van het geld. Op woensdag moesten we vroeg op. De panda's zijn 's ochtends het actiefst en slapen 's middags. Bij aankomst bij het hostel hebben we het verhaal over "ons geld" uitgelegd maar veel verder dan: "de personen die daar over gaan zijn er momenteel niet", kwamen we niet. We hebben onze trip niet laten verpesten en zouden het na terugkomst nog wel een keer proberen.

Het Giant Panda Breeding Research Base ligt 18 km ten noorden van het stadscentrum van Chengdu. Het is de gemakkelijkste manier om panda's te zien buiten een dierentuin, er leven 120 grote panda's en 76 rode panda's. De verblijven zijn erg groot en goed onderhouden . Het belangrijkste doel is om de panda's zich te laten voortplanten en uiteindelijk weer terug te plaatsen in de natuur. We zijn per Minibus met een Engels stel naar de ingang van het park gebracht waarna de chauffeur ons op de parkeerplaats zou opwachten voor de terugrit. We hebben grote, rode, actieve, slapende, etende en baby panda's gezien. Ze zien er allemaal erg schattig uit. Het is wel een behoorlijke toeristische attractie maar ik begrijp wel dat het geld van de toeristen hard nodig is om het project staande te houden. Er zijn periodes geweest waarin (mede door de familie Roosevelt, je weet wel, die ooit belangrijk waren in de VS) het heel populair was om te jagen op panda's. Omdat panda's zich niet zo gemakkelijk voortplanten (ze zijn erg kieskeurig wat partner keuze betreft en paren maar 1 keer per jaar), worden ze al lange tijd met uitsterven bedreigd. Vandaar dat het Breeding Center zoveel moeite doet om de panda's re laten "breeden". (Sorry Tom als de biologische informatie in dit verhaal niet helemaal klopt maar dit is zoals ik het heb begrepen en heb vertaald).

Na terugkomst in het hostel waar we de tour hadden geboekt deden we nog een poging "ons geld" terug te krijgen. Er werd ons gevraagd morgen terug te komen... We zijn vervolgens naar de Tibetaanse wijk gegaan. Dit is een authentieke wijk in Chengdu waar je veel Tibetaanse winkels en restaurantjes ziet. De armoede lijkt hier wat groter dan in de rest van Chengdu. We hebben hier lekker op een dakterras geluncht en van een biertje genoten.

Donderdag hebben we wederom een poging gedaan "ons geld" terug te krijgen. Na nog een keer het hele verhaal in het betreffende hostel te hebben uitgelegd, heeft de hostelmedewerkster met haar baas in Amerika gebeld. Die bleek het hele gedoe zat te zijn want ze zei gelijk dat ze ons het geld maar gewoon moest geven en dat zij het dan wel een keer op zou halen bij Western Union. Yess, opgelucht gingen we weg bij het hostel en vertrokken we richting Global Center. Dit is een enorm gebouw, nog groter dan een voetbalstadium met maar liefst 2 winkelcentra, een schaatsbaan, een gigantisch waterpark, een bioscoop, een sjiek hotel en ontelbare restaurantjes. Het zwembad was underconstruction maar we hadden onze zwemkleding toch niet bij ons. We hebben nog een poging gedaan de bioscoop te bezoeken maar helaas draaide de enige Engelstalige film alleen 's avonds. Dan maar wat eten en een drankje doen en wat rondlopen door dit immense gebouw. 's Avonds hebben we gegeten bij Grandma's kitchen. Een ketenrestaurant met westers eten (en wijn, zeer zeldzaam in China), om te proosten op mijn moeders verjaardag. Het eten is hier lekker en herkenbaar en in het weekend verzorgen ze er brunches dus we besloten zaterdag, de dag van vertrek, nog een keer terug te komen.

Vrijdag wederom vroeg op gestaan om ons weer eens te wagen aan het busvervoer in China voor een tripje naar Le Shan. Hier kun je de grootste Budha ter wereld bewonderen. Een kaartje voor de bus bemachtigen was redelijk eenvoudig maar toen kwam de echte uitdaging, hoe kom je nou in de juiste bus. Er stond een nogal opgefokte Chinees bij de poortjes richting de bussen, heel hard te schreeuwen, in het Chinees uiteraard. Hij werd constant boos op mensen en zwaaide wild met z'n armen. We werden bijna plat gedrukt door de Chinezen die het ook niet meer leken te begrijpen. Ineens zwaaide de opgefokte Chinees wild met zijn armen naar ons en we maakte er uit op dat onze bus gereed stond.

We werden bij het grootste busstation van Le Shan afgedropt waar een vrouw met een sherpa om gebaarde dat we in haar minibusje moesten stappen. Dit koste 5 yuan per persoon (nog geen euro). Bart vroeg nog voor de zekerheid: "Giant Budha?" En de vrouw knikte. We werden uiteindelijk een kilometer van de ingang gedropt en lieten ons via een soort fiets tuk tuk naar de ingang brengen. Eenmaal binnen loop je eerst middels een pad, over treden naar boven. Daar zakte de moed ons een beetje in de schoenen want het was er mega druk. Toch hebben we een paar kiekjes geschoten van het hoofd van de Budha en wat rond gelopen. Na moed te hebben verzameld zijn we via een steile trap die langs de Budha loopt, afgedaald. Totale afstand is 500 meter maar je doet er 1,5 uur over doordat het zo mega druk is en de Chinezen bij iedere hoek, steen, hek of uitstulping een foto willen maken. Wederom een geduw en getrek dus en je moest weer oppassen voor pokende selfiesticks. Eenmaal beneden waren we toch blij dat we het gedaan hadden. Wat een immens groot gevaarte is dat. De Budha is 1200 jaar oud en is uit een klif gehakt. Hij kijkt over 3 grote rivieren uit en is gebouwd door een monnik ter bescherming van de boten en in de hoop de gewapende conflicten te kalmeren. De Budha is 71 meter lang en bij de schouders 28 meter breed. Na de Budha bezocht te hebben moesten we weer een stuk omhoog lopen en hebben we nog wat van de omgeving genoten. Helaas was het zeer mistig maar dat schijnt redelijk normaal te zijn in deze omgeving. Uiteindelijk wilde we richting het centrum dus gingen we opzoek naar vervoer. We werden aangesproken door een Chinees vrouwtje (in het Chinees uiteraard) en lieten het adres zien van een eettentje waar we graag naar toe wilde (daarover later meer). De vrouw knikte ja en zei 20 yuan. Afdingen is niet echt ons ding en het leek ons een prima bedrag voor die afstand dus we gingen ervoor. Vervolgens scheurde we met de tuk tuk over een zandpad richting de weg en keken we elkaar trots aan omdat we dat toch maar weer mooi gefikst hadden. Nou niet dus.. Nog geen 5 minuten later werden we bij een bushalte gedropt en gebaarde ze dat vanaf hier de bus naar het centrum ging. In discussie gaan heeft weinig zin als je geen Chinees spreekt en er kwam op dat moment een bus aan dus we besloten het erop te wagen. Deze bus koste 1 yuan per persoon (€0,14) en uiteindelijk konden we er ook wel weer om lachen, wat waren we weer lekker naïef geweest. We werden door de bus inderdaad in het centrum gedropt waar we opzoek gingen naar een door de Lonely Planet geadviseerd kraampje waar je hele lekkere eend zou kunnen kopen. Dit bleek ook echt zo te zijn. Het was een kraampje dat je normaal gesproken zeker voorbij was gelopen. De gebraden eenden lagen en hingen door het hele kraampje heen. Op advies van de Lonely Planet gingen we er toch voor. Zonder echt te weten hoe het werkte bestelde we een halve eend waarbij we nog net duidelijk konden maken dat we de kop er niet bij wilde hebben. Ter plekke werd het vlees in stukken gehakt en in een plastictasje gegooid. Tegenover het kraampje zochten we een trappetje op om de eend met onze handen af te kluiven. Het meisje van het kraampje zag dit en kwam ons plastic handschoentjes brengen. De eend was inderdaad geniaal lekker en de ervaring fantastisch.

Nu we ervaring hadden met de bussen besloten we de bus te pakken richting het busstation vanwaar we de bus weer terug naar Chengdu konden nemen. Een groepje schoolkinderen van tussen de 4 en 12 jaar hielpen ons de juiste bus te pakken en ze vonden het maar wat interessant. Toen we bij het busstation aankwamen riepen ze allemaal dat we er daar uit moesten en werd er in koor: "bye" geroepen. Deze kinderen spraken beter Engels dan de meeste volwassen Chinezen. Toen wij een paar andere westerse toeristen uit een taxi zagen stappen dachten we, wat een lozers, gaan niet eens met de bus, wij zijn pas echt diehard ;).

Dat wordt ook bevestigd door het Engelse stel dat we tijdens de tour naar het Panda Breeding Center hebben ontmoet. Zij vertrekken vandaag ook naar Guilin maar gaan vliegen. Ze vonden 25 uur met de trein echt veel te lang. Dus we hebben even uitgelegd dat wij voor 25 uur ons hand niet meer omdraaien :). Ennuh, 85 uur met de trein is ook helemaal niet lang als je met 2 goede vrienden bent maak je er gewoon een feestje van!

Groetjes Bart en Femke